خاطرات “ناصر ملک مطیعی” از فردین و بهروز

با بهروز وثوقی ارتباط دارم. همه همکارانم برایم خاطرات شیرینی را زنده می کنند. با بعضی از دوستانم ارتباط نزدیک تری دارم. بهروز وثوقی مثل برادر کوچکترم است و دوستش دارم. بیشتر وقت ها با هم تماس تلفنی داریم. به هر حال بهروز نمی تواند وارد کشور شود و یک ملاحظاتی وجود دارد. از صمیم قلب دوست داریم بهروز یک روز به ایران برگردد.

 

 

این کشور برای فرزندانش خرج کرده است و حیف است که در خارج از ایران زندگی کنند و دلشان برای ایران پر بزند. در ورزش هم همینطور است. عبد الله موحد تنها کسی است که اسمش در کتاب رکورد ها است، چرا جوان های این کشور نمی توانند از تجربه او استفاده کنند. بچه های خوب و دوست داشتنی مملکت از خاکشان دور شدند. آرزو می کنم همه همکارانم پاک و پاکیزه به کشورشان برگردند.

فردین جایش خالی است، خدا رحمتش کند، ای کاش الان کنار ما بود، ولی به طور کلی خودم فیلم های قدیمی ام را نمی بینم چون عده ای از همکارانم دیگر کنارم نیستند و دیدن دوباره آن ها در فیلم برای من ناراحت کننده است. از طرف دیگر خودم هم دیگر آن چهره سابق را ندارم و بعضی وقت ها از خودم لجم می گیرد که چرا مثل سابق نیستم.