جن ها و ارواح چگونه زاد و ولد می کنند؟

جن ها و ارواح چگونه نکثیر می شوند؟

جن ها و ارواح چه نوع ارتباط جنسی دارند؟ آنها چگونه زاد و ولد می کنند؟ این سوالات و سوالات دیگر در رابطه با زاد و ولد اجنه را در ادامه بخوانید.

یکی از سوالات مطرح در خصوص اجنه اینکه، آیا ارتباط جنسی جن ها برای زاد و ولد مثل انسان ها است؟

پاسخ:

از آیات متعدد قرآن کریم،[1] استفاده می شود که، جنّیان چون انسان ها با یکدیگر سخن می گویند و یکدیگر را به نیکوکاری دعوت کرده و از عذاب خدا می ترسانند. همچنین همانند انسان ها زندگی و مرگ دارند،[2] دارای تکلیف و حساب رسی، عقاب و ثواب هستند.[3] دارای ادیان مختلف بوده و به نبوّت رسول خدا(ص) ایمان آورده اند.[4]

اما این که تکثیر و زاد و ولد جنّیان چگونه است، آیات و روایات صریح در این زمینه نداریم، ولی با استفاده از برخی از آیات قرآن می توان استنباط کرد که آنان دارای نر و ماده هستند و همانند انسان ها مقاربت و نزدیکی جنسی دارند. در این جا به آیاتی اشاره می شود:

نحوه زادو ولد ارواح و اجنه 

الف. «سُبْحانَ الَّذی خَلَقَ الْأَزْواجَ کُلَّها مِمَّا تُنْبِتُ الْأَرْضُ وَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ وَ مِمَّا لا یَعْلَمُونَ»؛[5] منزّه است آن خدایی که همه جفت ها را بیافرید، چه از آنچه زمین می رویاند و چه از نفس هایشان و چه آن چیزهایی که نمی شناسند.‏ استناد کرد؛ طبق این آیه شریفه، نبات و انسان ها نر و ماده دارند و نیز چیزهایی که ما آنها را نمی شناسیم.

جمله‏ «وَ مِمَّا لا یَعْلَمُونَ» جنّ را نیز شامل می شود که نر و ماده دارند ولی ما چگونگی آن را نمی دانیم. [6] البته این در صورتی است که مراد از «الازواج» در آیه اصناف نباشد.

ب. «وَ مِنْ کُلِّ شَیْ‏ءٍ خَلَقْنا زَوْجَیْنِ لَعَلَّکُمْ تَذَکَّرُونَ‏؛[7] و از هر چیز جفتی بیافریده ایم، باشد که عبرت گیرید. این آیه صراحت دارد در این که نر و مادگی در بیشتر مخلوقات هستی جریان دارد و جمله‏ «کُلِّ شَیْ‏ءٍ» به طور حتم جنیّان را نیز در بر می گیرد.[8]

ج. «وَ أَنَّهُ کانَ رِجالٌ مِنَ الْإِنْسِ یَعُوذُونَ بِرِجالٍ مِنَ‏ الْجِنِ‏»؛[9] و نیز مردانی بودند از آدمیان که به مردانی از جنّ پناه می بردند. از این آیه استفاده می شود که بین جنّیان نیز زن و مرد وجود دارد.[10]

تا این جا با استناد به آیات یاد شده به دست آمد که جنیان نیز مانند انسان ها دارای جنس نر و ماده هستند، اما در چگونگی مقاربت و نزدیکی آنان و تکثیرشان می توان به آیاتی که در وصف حوریان بهشتی هست‏ تمسّک نمود و آن این که خداوند سبحان در وصف حوریان بهشتی می فرماید:«لَمْ یَطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَ لا جَانٌ‏»؛[11] حوریان بهشتی را قبل از شوهرانشان نه آدمی دست زده و نه جنّ. مفسّران از این آیه نکات زیر را استفاده نموده اند:

 1. برای جنیان نیز ثواب و پاداش هست.[12]

 2. همان گونه که خداوند به نیکوکاران و مؤمنان از انسان، حوریان انسی بهشتی هدیه می کند که قبل از آنان هیچ انسانی با این حوریان نزدیکی نداشته به نیکوکاران و مؤمنان از جنّ نیز حوریان جنّی را هدیه می کند که قبل از آنان هیچ جنّی با این حوریان نزدیکی نکرده است.[13]

3. «لَمْ یَطْمِثْهُنَّ» در آیه، به معنای «لم یفتضهن» است و افتضاض؛ یعنی آمیزش به گونه ای که پرده بکارت پاره شود و از آن خون بکارت جاری شود. [14] از آن جایی که قرآن می فرماید:«قبل از شوهرانشان هیچ انسان و جن با آنان نزدیکی نکرده»، معنایش این است که جنّ نیز همانند انسان زنان را لمس و با آنان همانند آدمی نزدیکی و آمیزش می کند. بنابراین، می توان از این آیه استفاده کرد که تکثیر و زاد و ولد جنّ‏، همانند تکثیر و زاد و ولد انسان ها به وسیله مقاربت و نزدیکی نر و ماده صورت می گیرد.[15] 

پی نوشتها:

[1]. جن، آیات 1 - 15؛ رحمن، آیات 31 - 63؛ احقاف 29 - 31.

[2]. «کلُ‏ُّ مَنْ عَلَیهْا فَان»؛ هر چه بر روی زمین است دستخوش فناست. رحمن، 26.

[3]. «سَنَفْرُغُ لَکُمْ أَیُّهَ الثَّقَلَان»؛ ای جنیان و آدمیان! به حساب شما خواهیم رسید. رحمن، 31.

[4]. قرشی، سید علی اکبر، قاموس قرآن، ج 2، ص 65 - 66، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ ششم، 1371ش.

[5]. یس، 36.

[6]. قاموس قرآن، ص 67.

[7]. ذاریات، 49.

[8]. قاموس قرآن، ص 67.

[9]. جن، 6.

[10]. قاموس قرآن، ص 67.

[11]. رحمن، 56 و 74.

[12]. «الآیة دلالة علی أن للجن ثواباً فالإنسیات للانس و الجنیات للجن»؛ شیخ طوسی، محمد بن حسن، التبیان فی تفسیر القرآن، با مقدمه:شیخ آقابزرگ تهرانی، تحقیق:قصیرعاملی، احمد، ج 9، ص 482، دار احیاء التراث العربی، بیروت، بی تا.

[13]. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، مقدمه:بلاغی‏، محمد جواد، ج 9، ص 315، انتشارات ناصر خسرو، تهران، چاپ سوم، 1372ش؛ شریف لاهیجی، محمد بن علی، تفسیر شریف لاهیجی، تحقیق:حسینی ارموی (محدث)، میر جلال الدین، ج 4، ص 345، دفتر نشر داد، تهران، چاپ اول، 1373ش.

[14]. مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج 9، ص 315.

[15]. قاموس قرآن، ص 65.